Ένα παραμύθι...

Μια μέρα, ο βοριάς και ο ήλιος άρχισαν να μαλώνουν για το ποιός είναι ο πιο δυνατός.
<Αν φυσούσα μ΄όλη μου τη δύναμη.όλα θα πάγωναν>,είπε ο βοριάς.
<Αν τύλιγα με τις ακτίνες μου όλη τη γή,θα καίγονταν τα πάντα>,του απάντησε ο ήλιος.
Και καθώς κανένας απο τους δύο δεν υποχωρούσε,
ο καβγάς συνεχιζόταν για μέρες.
<Εντάξει,λοιπόν! Ας δούμε ποιος είναι ο πιο δυνατός>,πρότεινε ο βοριάς μια μέρα.
<Ωραία>,συμφώνησε ο ήλιος,<νικητης θα είναι αυτός που θα καταφέρει να βγάλει τα ρούχα αυτού του ταξιδιώτη εκει κάτω>.
<Χα χα!Πανεύκολο>είπε με σιγουριά ο βοριάς.
<Αρκεί να φυσήξω μια φορά και ο ταξιδιώτης θα χάσει το πανωφόρι του>.

Ο βοριάς πήρε μια βαθιά ανάσα και φύσηξε όσο πιο δυνατά μπορούσε.
Ο ταξιδιώτης άρχισε να τρέμει.<Μπρρρ! Τι δυνατό κρύο είναι αυτό!>
Ο αέρας λυσσομανούσε και ο ταξιδιώτης είχε παγώσει απο το τσουχτερό κρύο!
<Καλύτερα να φορέσω ζεστά ρούχα!>είπε τουρτουρίζοντας.
Έβγαλε απο την τσάντα του μερικά ζέστα ρούχα και τα φόρεσε προσπαθώντας να ζεσταθεί.
<Θα κάνω ακόμα μια προσπάθεια>,φώναξε ο βοριάς και φύσηξε άλλη μια φορά , ακόμα πιο δυνατά.
Ο ταξιδιώτης ,όμως ,έσφιξε δυνατά τα ρούχα επάνω του και συνέχισε το δρόμο του.
<Νομίζω πως απέτυχες,φίλε μου>,του είπε ο ήλιος.

<Τώρα είναι η σειρά μου!>είπε και με τις καυτές αχτίδες του αγκάλιασε τον ταξιδιώτη.
<Μα τι συνβαίνει;>απόρησε έκπληκτος ο άντρας.
<Τι παράξενη μέρα κι αυτή;Ξαφνικά άρχισε να κάνει πολλή ζέστη>,είπε και σκούπισε τον ιδρώτα που είχε αρχίσει να τρέχει στο μέτωπό του.
Τότε ο ήλιος τον άγγιξε με τις πιο καυτές αχτίδες του.
<Φιου!Τι αφόρητη ζέστη είναι αυτή!>
<Καλύτερα να βγάλω όλα αθτά τα ρούχα>,είπε ο ταξιδιώτης και άρχισε να βγάζει το ένα ρούχο μετά το άλλο.Έπειτα,με μια βουτιά
βρέθηκε στα δροσερά νερά του ποταμού.