my house is on fire!

The only survivor of a shipwreck was washed up on a small, uninhabited
island. He prayed feverishly for God to rescue him. Every day he scanned
the horizon for help, but none seemed forthcoming.. Exhausted, he
eventually managed to build a little hut out of driftwood to protect him
from the elements, and to store his few possessions. One day, after
scavenging for food, he arrived home to find his little hut in flames, with
smoke rolling up to the sky. He felt the worst had happened, and everything
was lost. He was stunned with disbelief, grief, and anger. He cried out,
"God! How could you do this to me?" Early the next day, he was awakened by
the sound of a ship approaching the island! It had come to rescue him! "How
did you know I was here?" asked the weary man of his rescuers. "We saw your
smoke signal," they replied.

Dedicated to S.P.

Ψάχνω τη γη που μπορώ να σ' αγαπήσω
ελεύθερη, δίχως ενοχές και φόβους
Κι όταν την βρω μονάχα θα ζητήσω
κανείς ποτέ να μη μου βάλει όρους

Ψάχνω ουρανό που μπορώ να του κρεμάσω
αστέρια με τη λάμψη των ματιών σου
δεξιά απ' τη σελήνη θα τ' απλώσω
να φέγγουν στον ορισμό των λέξεων σου

Ψάχνω νερό που μπορεί να με δροσίσει
να πίνω και να πλένομαι και να μεθώ
να'ρθείς κι εσύ κι η Μοίρα να με πείσει
πως πράγματι ... μπορώ να σ' αγαπώ!

(Αθεράπευτα ρομαντική ή αθεράπευτα χαζή)

Ο Έρωτας Και Η Τρέλα...

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.

Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.

Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε :

"Τι είναι κρυφτό?"

Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια - την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα - να παίξουν κι αυτοί.

Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν:

Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε οτι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.

Ένα, δυο, τρία άρχισε να μετράει η Τρέλα.

Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά.

Μιας και βαριόταν, κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.

Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου ο οποίος με τη δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.

Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη.

Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.

Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα, ενα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο γι'αυτόν.

Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.

Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.

Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί.

Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί... 1000... μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.

Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά.

Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία.

Ένιωσε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει κα τον Θρίαμβο.

Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί.

Σιγά - σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.

Η Τρέλλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δέντρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα...

Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου.

Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα, του είχαν πληγώσει τα μάτια.

Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.

Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...

Take the bus!

Μπλογκ

How Stuff Works in Capitalism‏

It is the month of August, on the shores of the Black Sea. It is raining,
and the little town looks totally deserted. It is tough times, everybody is
in debt, and everybody lives on credit.


Suddenly, a rich tourist comes to town. He enters the only hotel, lays a
100 Euro note on the reception counter, and goes to inspect the rooms
upstairs in order to choose one. The hotel proprietor takes the 100 Euro
note and runs to pay his debt to the butcher.


The butcher takes the 100 Euro note, and runs to pay his debt to the pig
grower. The pig grower takes the 100 Euro note, and runs to pay his debt to
the supplier of his feed and fuel. The supplier of feed and fuel takes the
100 Euro note and runs to pay his debt to the town's prostitute that in
these hard times, gave her "services" on credit. The hooker runs to the
hotel, and pays off her debt with the 100 Euro note to the hotel proprietor
to pay for the rooms that she rented when she brought her clients there.


The hotel proprietor then lays the 100 Euro note back on the counter so
that the rich tourist will not suspect anything.


At that moment, the tourist comes down after inspecting the rooms, and
takes his 100 Euro note, after saying that he did not like any of the
rooms, and leaves town.


No one earned anything. However, the whole town is now without debt, and
looks to the future with a lot of optimism.....


And that, ladies and gentlemen, is how the United States is doing business
today.

Φιλία

Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τις καλές σχέσεις!

Μην κατηγορείτε τους άλλους γι΄ αυτό που νιώθετε εσείς. Είναι προτιμότερο να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τα συναισθήματά μας και να μην μπερδεύουμε τα συναισθήματα του συντρόφου με τα δικά μας. Ας πούμε ότι έρχεται στο σπίτι και φωνάζει για κάτι άσχετο επειδή δέχτηκε μεγάλη πίεση στη δουλειά. Ποια είναι η πρώτη μας αντίδραση; Μήπως να το πάρουμε προσωπικά; Δεν θα ήταν καλύτερο να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε τι είναι αυτό που πραγματικά απασχολεί τον άλλον; Με μια απλή ερώτηση του τύπου «είσαι καλά;» είναι πιθανότερο να αποκλιμακωθεί η ένταση απ΄ ό,τι με επιθετικότητα.

Μην προσπαθείτε να αλλάξετε τον άλλο. Αν πράγματι επιλέξουμε αυτόν τον δρόμο, της αλλαγής του άλλου, τότε πέφτουμε στην παγίδα τού «αν όμως», «αν όμως ήσουν περισσότερο οργανωτικός, περισσότερο τρυφερός, περισσότερο γενναιόδωρος, η σχέση μας θα ήταν εκπληκτική». Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε τις αντιδράσεις μας και τη συμπεριφορά μας. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν μπορούμε να ζητήσουμε αυτό που θέλουμε ή χρειαζόμαστε. Μπορούμε, ως ενήλικες όμως, όχι σαν παιδιά. Οι ενήλικοι εξηγούν, τα παιδιά γκρινιάζουν και αυτό μας οδηγεί στην 3η πρόταση.

Μη χρησιμοποιείτε τη λέξη «εσύ». Αντικαταστήστε την με τη λέξη «εγώ». Αναλαμβάνουμε την ευθύνη των συναισθημάτων μας όταν λέμε «εγώ νιώθω “αυτό” όταν πράττεις έτσι», αντί του «εσύ έκανες αυτό και εγώ νιώθω έτσι». Ας πούμε για παράδειγμα ότι ο σύντροφος δεν βοηθάει καθόλου στο σπίτι. Μπορούμε να του εξηγήσουμε ότι θα μας άρεσε να βοηθούσε περισσότερο ή να γκρινιάξουμε ότι δεν βοηθάει ποτέ. Όμως, το τελευταίο εμπεριέχει κινδύνους.

Μη χρησιμοποιείτε τις λέξεις «ποτέ» και «πάντα». Είναι σχεδόν πάντα αρνητικές: «ποτέ δεν αδειάζεις το πλυντήριο πιάτων» ή «πάντα ξεχνάς τα γενέθλιά μου». Μαζί με τις κατηγορίες έρχεται και η κριτική και η περιφρόνησηόλα δηλητηριώδη για μια σχέση. Αν υπάρχουν εστίες έντασης, απευθυνθείτε στην καλή φύση του άλλου: Το «θα ήθελα να θυμόσουν τα γενέθλιά μου· με πειράζει όταν δεν τα θυμάσαι» είναι πιθανότερο να καταλήξει σε λουλούδια και κορδέλες παρά σε σχόλια περί επιλεκτικής μνήμης...

Μην παίρνετε αμυντική στάση. Η άμυνα γίνεται συχνά κατηγορία, όπως στο «δεν είναι δικό μου το λάθος» (άρα δικό σου). Όταν προσπαθούμε να εξετάσουμε τη θέση του άλλου δεν κάνουμε βήμα πίσω, αλλά μπροστά. Δεν είναι σημάδι αδυναμίας, αλλά δύναμης. Χρειάζεται γενναιοδωρία για να μπεις στη θέση του άλλου. Όμως τότε - συνήθως- οι σχέσεις ανθούν.

Μην κατσουφιάζετε και μην αποσύρεστε. Oι άνδρες είναι πολύ καλοί σε αυτό. Η σιωπή μπορεί να είναι ένας τρόπος τιμωρίας (το ίδιο εχθρικής με τον εκδηλούμενο θυμό) και η άρνηση να εμπλακούν καθιστά τη συμφιλίωση αδύνατη. Μην αφήνετε έναν καβγά να συνεχίζεται. Είναι καλό να μάθουμε να δεχόμαστε την απολογία των άλλων αλλά και να απολογούμαστε, όχι απαραίτητα για την πράξη (κάποιες φορές έχουμε δίκιο να θυμώνουμε) αλλά για την κατάσταση: «Λυπάμαι που μαλώσαμε για ανοησίες».

Μην κάνετε υποθέσεις για τη συμπεριφορά των άλλων. Πώς μπορούμε να μάθουμε να μην το κάνουμε αυτό; Σταματώντας να κάνουμε απλές ερωτήσεις; «Πώς ξέρω ότι είναι πράγματι αλήθεια; Μήπως γίνομαι υπερβολική και το δραματοποιώ;». Μπορεί, για παράδειγμα, να υποθέσουμε ότι ο άλλος ήρθε αργά γιατί δεν νοιάζεται, ενώ μπορεί να συνέβη αυτό για χιλιάδες άλλους λόγους. Εδώ εντάσσεται και το να περιμένουμε οι άλλοι να εκπληρώνουν τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας χωρίς να τις εκφράζουμε καθαρά. «Αν με αγαπούσε, θα το ήξερε», λέμε. Και ζητούμε από τον άλλον να γίνει μάντης.

Μην ασκείτε έλεγχο. O σύντροφος μπορεί να μην έχει ιδέα από μαγείρεμα, αλλά αν παρεμβαίνουμε συνέχεια δεν θα του κάνει καλό. Οι άνθρωποι είμαστε ατελή όντα- ακόμη κι αυτοί που αγαπάμε- και η άσκηση ελέγχου είναι ένα είδος παιχνιδιού. Αν βάλετε τον πήχυ ψηλά, οι άλλοι θα αποτύχουν. Ένα «παιχνίδι» που παίζουν συχνά τα ζευγάρια είναι η αποχή από το σεξ, όμως στο τέλος, τις περισσότερες φορές, η σχέση τραυματίζεται ανεπανόρθωτα. Ένα άλλο είδος παιχνιδιού είναι το να γινόμαστε... θύματα. «Εγώ προσπάθησα να βοηθήσω» λέμε, υποδυόμενοι τα θύματα- άλλος ένας... μεταμφιεσμένος τρόπος άσκησης ελέγχου.

Μην έχετε κακούς τρόπους. Δεν μιλάμε για ψυχρή ευγένεια (μπορεί να γίνει περιφρόνηση όπως και με τις άμεσες προσβολές) αλλά για τη στάση και τη συμπεριφορά που υιοθετούμε με τους πιο στενούς μας φίλους- σεβασμός, τρυφερότητα, ανεκτικότητα. Όπου υπάρχει θέληση, πάντα υπάρχει τρόπος, λένε. Ή όπου υπάρχει προθυμία...

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ

Have a nice summer!!!

TAKE A CHANCE ON ME

If I Don't Believe in Love... - DIDO

I wanna go to bed with arms around meBut wake up on my ownPretend that I’m still sleepingTil’ you go home
Oh I can’t look at you this morningI should probably have a signThat says ‘Leave right now or quicker’You’ve overstayed your time
If I don’t believe in love nothing will last for meIf I don’t believe in love nothing is safe for meWhen I don’t believe in love you’re too close to meAnd that’s why you have to leave
Maybe I slept peaceful on your shoulderYour arm warm around my sideBut it’s different now, it’s morningAnd I can’t face your smile
The second that I feel your safe handsReaching out for mineI slip away and out of sightYou’ve overstayed your time
If I don’t believe in love nothing is good for meIf I don’t believe in love nothing will last for meWhen I don’t believe in love nothing is new for meNothing is wrong for meAnd nothing is real for me
When I don’t believe in love why do you care for me?When I don’t believe in love nothing is real for meIf I don’t believe in love you’re getting to close to meAnd that’s why you have to leaveAnd that’s why you have to leave
If I don’t believe in loveIf I don’t believe in loveIf I don’t believe in loveNothing is left for meIf I don’t believe in loveYou’re too good for me

I can always make you smile :))

Naked and Beautiful...