Κόλαση η Ελλάδα!!!

Ένας Έλληνας πεθαίνει και φτάνει στη ρεσεψιόν της Κόλασης..
Ο υπάλληλος του ανακοινώνει ότι επειδή είναι υπήκοος χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να διαλέξει μία από τις κολάσεις των χωρών-μελών.

Σκέφτεται λίγο και αποφασίζει να πάει στη Γερμανική. Οργανωμένη χώρα σου λέει, τόσα χρόνια στην Ελλάδα τι κατάλαβα... μου βγάλανε το λάδι. Τουλάχιστον, ας πάρω μυρωδιά του τι σημαίνει Ευρώπη, έστω και στην κόλαση(!). Φτάνει λοιπόν μπροστά στην πύλη της γερμανικής κόλασης. Μαύρο μάρμαρο, καλογυαλισμένο, σιδερένια πύλη και ψηλά γράφει με μεγάλα γράμματα ΚΟΛΑΣΗ στα γερμανικά. Χτυπάει.... Του ανοίγει ένας άψογα ντυμένος υπάλληλος και τον ρωτά τι θέλει.
- Να δω πώς είναι, του απαντά εκείνος.
- Ούτε να το σκέφτεστε, του απαντά ο υπάλληλος! Όλη την ημέρα μας δέρνουνε με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια γεμάτα σκατά!! Φρίκη! Φρίκη!

Όπου φύγει- φύγει ο ρωμιός........ Δοκιμάζει τις υπόλοιπες κολάσεις, τα ίδια. Έτσι απογοητευμένος, καταφεύγει στην έσχατη λύση, την ελληνική κόλαση! Φτάνει λοιπόν
έξω από την πύλη. Μία πύλη εγκαταλειμμένη, βρώμικη, όπου στο ψηλότερο σημείο της υπάρχει με μεγάλα φωσφορίζοντα γράμματα η λέξη ΚΟΛΑΣΗ. Το Κ και το Λ φυσικά δεν ανάβουν. Έτσι η επιγραφή γράφει Ο ΑΣΗ.

- Ελληνική ανοργανωσιά....μουρμουρίζει..... Όσο πλησιάζει, ακούει κάτι περίεργους θορύβους... Μοιάζουν με μουσική. Πλησιάζει περισσότερο. Η μουσική πλέον ακούγεται
ολοκάθαρα. Μπουζούκια, μπαγλαμάδες κλπ. Χτυπάει.... Του ανοίγει ένας τύπος κρατώντας μία μπουκάλα στο χέρι, εντελώς φέσι, και τον ρωτά τι θέλει.
-Ήρθα να δω πώς είναι, του λέει και βάζει το κεφάλι του μέσα... Τραπέζια, κάπνα, κάτι γκόμενες χορεύουν πάνω στα τραπέζια τσιφτετέλια, νταούλια..... Γενικώς, μπάχαλο.
Τρελ αίνεται ο τύπος....
-Καλά ρε φίλε, τι γίνεται εδώ; ρωτά..
- Aσε φίλε, χάάάλιαα του λέει ο μεθυσμένος. Η κατάσταση είναι δραματική εδώ πέρα. Μας δέρνουν όλη μέρα με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια με σκατά.
- Πλάκα μου κάνεις, απαντάει ο πεθαμένος. Εδώ πίνετε και γλεντάτε......
- Εεε.., ξέρεις πώς είναι μωρέ εδώ στην Ελλάδα. .....Τη μία δεν έχουμε σκατά, την άλλη χαλάνε τα μαστίγια.........

Problems...

Professor began his class by holding up a glass with some water in it.

He held it up for all to see & asked the students
"How much do you think this glass weighs?"

'50gms!' ..... '100gms!' .....'125gms' ...the students answered.

"I really don't know unless I weigh it," said the professor, "but, my
question is:

What would happen if I held it up like this for a few minutes?"

'Nothing' …..the students said.

'Ok what would happen if I held it up like this for an hour?' the
professor asked.

'Your arm would begin to ache' said one of the student

"You're right, now what would happen if I held it for a day?"

"Your arm could go numb, you might have severe muscle stress & paralysis &
have to go to hospital for sure!"
….. ventured another student & all the students laughed

"Very good.

But during all this, did the weight of the glass change?"
asked the professor.

'No'…. Was the answer.

"Then what caused the arm ache & the muscle stress?"

The students were puzzled.

"What should I do now to come out of pain?" asked professor again.

"Put the glass down!" said one of the students

"Exactly!" said the professor.

Life's problems are something like this.
Hold it for a few minutes in your head & they seem OK.

Think of them for a long time & they begin to ache.
Hold it even longer & they begin to paralyze you. You will not be able to
do anything.

It's important to think of the challenges or problems in your life,
But EVEN MORE IMPORTANT is to 'PUT THEM DOWN' at the end of every day
before You go to sleep..

That way, you are not stressed, you wake up every day fresh &strong & can
handle any issue, any challenges that comes your way.

So, when you leave office today,
Remember my friend --
'PUT THE GLASS DOWN TODAY!

my house is on fire!

The only survivor of a shipwreck was washed up on a small, uninhabited
island. He prayed feverishly for God to rescue him. Every day he scanned
the horizon for help, but none seemed forthcoming.. Exhausted, he
eventually managed to build a little hut out of driftwood to protect him
from the elements, and to store his few possessions. One day, after
scavenging for food, he arrived home to find his little hut in flames, with
smoke rolling up to the sky. He felt the worst had happened, and everything
was lost. He was stunned with disbelief, grief, and anger. He cried out,
"God! How could you do this to me?" Early the next day, he was awakened by
the sound of a ship approaching the island! It had come to rescue him! "How
did you know I was here?" asked the weary man of his rescuers. "We saw your
smoke signal," they replied.

Dedicated to S.P.

Ψάχνω τη γη που μπορώ να σ' αγαπήσω
ελεύθερη, δίχως ενοχές και φόβους
Κι όταν την βρω μονάχα θα ζητήσω
κανείς ποτέ να μη μου βάλει όρους

Ψάχνω ουρανό που μπορώ να του κρεμάσω
αστέρια με τη λάμψη των ματιών σου
δεξιά απ' τη σελήνη θα τ' απλώσω
να φέγγουν στον ορισμό των λέξεων σου

Ψάχνω νερό που μπορεί να με δροσίσει
να πίνω και να πλένομαι και να μεθώ
να'ρθείς κι εσύ κι η Μοίρα να με πείσει
πως πράγματι ... μπορώ να σ' αγαπώ!

(Αθεράπευτα ρομαντική ή αθεράπευτα χαζή)

Ο Έρωτας Και Η Τρέλα...

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.

Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.

Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε :

"Τι είναι κρυφτό?"

Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια - την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα - να παίξουν κι αυτοί.

Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν:

Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε οτι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.

Ένα, δυο, τρία άρχισε να μετράει η Τρέλα.

Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά.

Μιας και βαριόταν, κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.

Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου ο οποίος με τη δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.

Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη.

Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.

Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα, ενα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο γι'αυτόν.

Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.

Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.

Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί.

Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί... 1000... μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.

Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά.

Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία.

Ένιωσε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει κα τον Θρίαμβο.

Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί.

Σιγά - σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.

Η Τρέλλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δέντρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα...

Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου.

Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα, του είχαν πληγώσει τα μάτια.

Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.

Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...